In zijn boek past het diensthoofd gezinstherapie bij het Universitair Psychiatrisch Centrum van de Universiteit Leuven de negen criteria van borderline toe op de hedendaagse samenleving. En die voldoet uitstekend aan de diagnose, betoogt de professor. Niet alleen in het Belgische absurdistan, maar in de gehele westerse consumptiemaatschappij.

Want alom heerst een chronisch gevoel van leegte, bijna iedereen worstelt met zijn eigen identiteit, zinloos geweld flakkert keer op keer op, we paren even intense als instabiele relaties aan een grote verlatingsangst en zijn de slaaf van voortdurend wisselende begeertes en impulsen. Het resultaat is dat we ons nog nooit zo van god verlaten, ongelukkig en eenzaam hebben gevoeld, claimt De Wachter.

Zijn felle boodschap vindt een gretig gehoor. Na een imposante reeks mediaoptredens van de psychiater, onder andere bij de Nerdsessies, de Belgische variant van De Wereld Leert Door, is Borderline Times geklommen tot de eerste plaats in de non-fictie-toptien van De Standaard. En dat terwijl het is uitgegeven bij Lannoo Campus, een uitgeverij die normaliter een kleine, wetenschappelijke niche bedient.

Hoe verklaart u dit enorme succes?
‘Niet door mijn geniale inzichten, maar doordat er een onderstroom is van jonge mensen die zeggen: er is iets niet in de haak met de wereld, er moet iets gebeuren, we weten niet goed wat, we kunnen daar de vinger niet op leggen, maar daar staat het in, bij Paul Verhaeghe (door VN in augustus 2012 geïnterviewd, red.) in zijn boek Identiteit en bij Dirk De Wachter in Borderline Times. Ik krijg heel veel reacties en uitnodigingen, het is amper leefbaar voor mijn vrouw en kinderen. Uit heel uiteenlopende politieke hoeken, die het allemaal willen opeisen. Ze zeggen allemaal: dat is wat wij bedoelen.’

Nick Cave
Boven aan de trap die afdaalt naar het souterrain van zijn Antwerpse herenhuis waarin De Wachter zijn privépraktijk heeft, staat in schoonschrift geschreven: ‘Aus der Tiefe rufe ich, Herr, zu dir’. Borderline Times eindigt met de titel van een andere Bach-cantate: ‘Ich hatte viel Bekümmernis in meinem Herzen aber deine Tröstungen erquicken meine Seele’.

‘Ik ben een groot Bach-liefhebber,’ zegt de psychiater, die vanwege een markante gelijkenis met de popmuzikant onder zijn studenten de bijnaam Nick Cave heeft en zelf als gitarist puberale rocksterambities koesterde. ‘Een van de mensen die ik erg bewonder is een collega van mij, een psychiater die zijn vak nooit heeft beoefend maar de muziek in is gegaan: Philippe Herreweghe van het Gentse Collegium Vocale. Dat is de psychiater die, vind ik, het hoogst in de schuif ligt. Hij geneest mij, hij voedt mij, hij is mijn therapeut die mij troost zonder het zelf te weten. Ik luister graag naar Bach om mij te troosten in een wereld vol bekommernis.’